Korsak: Brak pomocy rządu dla dzieci niepełnosprawnych

Fot. sxc.hu

W minionym tygodniu, najbardziej zaciekawił mnie spektakl na korytarzach naszego Sejmu. Główną rolę odegrali w nim rodzice dzieci niepełnosprawnych, żądający spotkania z premierem Donaldem Tuskiem.

Niedotrzymane obietnicy wyborczej

Do tak desperackiego kroku rozpaczy, jakim była pikieta na parlamentarnych korytarzach, zmusiła rodziców dzieci niepełnosprawnych ciężka sytuacja finansowa. Matki i ojcowie zarzucali premierowi to, że trzy lata temu podczas kampanii wyborczej, jeżdżąc swoim „tuskobusem” po kraju obiecywał wyższe zasiłki dla niepracujących rodziców, opiekujących się dziećmi niepełnosprawnymi. Dodatkowo urzędująca wtedy minister zdrowia Ewa Kopacz, zapewniała bezkolejkowy dostęp do lekarzy specjalistów, gabinetów rehabilitacyjnych itd. Tymczasem rząd nie zrobił dla nich nic.

Dotychczasowe zasiłki i świadczenia pielęgnacyjne, według protestujących nie przekraczają najniższej krajowej. Kwota ta nie wystarcza na opłacenie kosztownej rehabilitacji i leków, a gdzie fundusze na utrzymanie dziecka i opiekuna?

Spełnienie obietnic w obliczu protestu

W obliczu protestu i zbliżających się wyborów premier Tusk skierował pod obrady rządu projekt podwyższenia świadczeń socjalnych dla rodziców dzieci niepełnosprawnych. We wtorek projekt został przyjęty i trafi do Sejmu.

Potrzeba reformy

Z okazji zbliżającej się kampanii wyborczej partie polityczne w swoich programach powinny opracować w konsultacji z opiekunami dzieci niepełnosprawnych projekt reformy służby zdrowia, świadczeń socjalnych i systemu stypendiów, aby nie marnotrawić publicznych funduszy, tylko przeznaczyć na konkretne leczenie. W przyszłości taka reforma pozwoliłaby na usprawnienie dzieci niepełnosprawnych do tego stopnia [ o ile oczywiście byłoby to możliwe], aby samodzielnie mogły pracować, godnie zarabiając na życie.

Grzegorz Korsak